Periode: vanaf 1935.
Plaats: Middenmeer.
Inleiding: De eerste oogsten kwamen binnen, maar die moesten ook worden verkocht.
Zo ontstond in Middenmeer de beurs.
Toen de eerste producten uit de Wieringermeerpolder, zoals rogge, gerst en koolzaad, geoogst werden had de Zuiderzeedirectie ook de hele in- en verkoop in eigen handen. Maar toen in 1935 – 1936 al aardig wat boerderijen uitgegeven waren begon ook de handel van particulieren op gang te komen.
Zo ontstond op woensdagochtend de beurs in hotel Smit in Middenmeer. Daar hadden handelaren in stro, zaad, hooi en landbouwmachines, maar ook banken en verzekeringsmaatschappijen, cooperaties en de melkfabriek allemaal een aparte box waar men terecht kon voor informatie, koop of verkoop van producten. Ook rekeningen en betalingen werden daar afgehandeld. Het was dus altijd een levendige gebeurtenis, die door niet veel boeren gemist werd.
Het zag er binnen dan ook blauw van de sigarenrook, wat ook de jeugd onder de middag weer aantrok om sigarenbandjes te verzamelen uit de asbakken.
Ook het uitwisselen van kennis over ziekten van gewassen en groeiomstandigheden en de gemechaniseerde vooruitgang werd daar dan besproken. Als de boeren thuiskwamen hadden ze altijd wel weer een nieuwtje opgedaan en natuurlijk het melkgeldzakje opgehaald. Als men op woensdag dat melkgeld niet ophaalde dan kwam het de volgende dag met de melkrijder mee, die het dan tussen de deksel van de lege melkbus klemde en kon dat zo de hele dag staan te wapperen totdat men de bussen ’s avonds weer ging gebruiken. Later kon dat niet meer, de melkrijder met al dat geld in de cabine.
Ook al snel kwamen er buiten bij hotel Smit enkele marktkraampjes met vooral gereedschappen, zoals harken, schoppen, stelen, touwen voor paarden en koeien, paardentuigen van Vroegop en aardappelkisten, groot en klein van Brunie uit Hoorn. Zelfs heeft een handelaar uit Friesland met een vracht koeien nog eens geprobeerd een soort veemarkt op te zetten. Zo was de beurs in Middenmeer altijd een actieve aangelegenheid, waar na afloop nogal eens een borreltje werd gedronken om een transactie goed af te sluiten. De meeste boeren kwamen toen nog op de fiets dus dat stak niet zo krap.
Geschreven door: Martien van Langerak.