Verteld door: Martien van Langerak
Plaats: Wieringerwerf , SlootdorpBlikken Tinus, een beeld, dat de Wieringermeerbevolking zo weer voor de geest komt, elke dag de krant haalde en zoveel emoties losmaakte. Het was een ijzersterk onderwerp en het ging zijn eigen leven leiden. Het kwam van de pen van Pieter Terpstra, oud raadslid, die in een gedichtencolumn zijn gram haalde over de Kunstcommissie en de democratie.
Ook andere mensen gingen zich ermee bemoeien; nooit hadden zoveel ingezonden stukken over een onderwerp, het pioniersmonument, in de krant gestaan. Martien van Langerak schreef een brief naar de Raad om in 2005, als de Wieringermeer 25 jaar bestaat, in Slootdorp een monument neer te zetten ter ere van de noeste werkers, de pioniers, die de polder maakten met bloed, zweet en tranen. De raad vond het wel wat, maar de ideeen van van Langerak daar moest nog maar eens goed naar gekeken worden.
Uiteindelijk kwam er een Kunstcommissie onder leiding van de wethouder van de Wieringermeer van het Kaar. Die commissie ging toen haar eigen plan trekken, maar ze kwamen er als kunstkenners niet uit. Er moest een externe hulp van de Provincie worden aangetrokken: de heer Peter de Roode. Samen beslissen ze dat er een beeld met allure in Slootdorp moet komen. Het beeld moet het dorp op de kaart zetten. Ze nodigen Henk Visch, kunstenaar uit Eindhoven, uit om iets te ontwerpen.
Het wordt wel kort dag, maar de financiering is geen probleem, iets dat ook veel mensen prikt. Dan komt Henk Visch op een zondagmi
ddag zijn ontwerp in diabeelden aan de bevolking tonen. Die maandag begint de hetze en is “Blikken Tinus” geboren. Door Wil Datema worden posters verspreid. “Hulde aan onze pioniers, niet zo”. Klaas Kistemaker houdt een handtekeningenactie, 1500 in getal en de heren hielden emotionele toespraken! De kunstcommissie stapt op. De carnavalsvereniging doet nog een duit in het zakje en plaatst met veel tamtam het beeld van Visch met een spandoek: “Vleesch noch Visch”. Van het Kaar, Ruijter en de burgemeester gaan nu zelf aan het werk en nemen ook de wensen van de alternatieve commissie mee.De bevolking mag uiteindelijk in de dorpen kiezen uit drie ingezonden opdrachten, waarbij Rob Houdijk de meeste stemmen krijgt. Het is een prachtige bronzen beeldengroep geworden: een pioniersgezin op weg naar een nieuwe toekomst.Geschreven door Martien van Langerak.