Voor dag en dauw.

Goike is de laatste die hier nog over vertellen kan de rest is er al niet meer. Hij heeft drie landrovers versleten en was hier helemaal gek van. Omdat de gemeente de auto’s van de plantsoenendienst niet meer kwijt kon in de loods aan de Werfstraat, waar Saartje zat en eerder de kolenboer Hoekstra, heeft de gemeente een boerderijtje gekocht aan de Schagerweg, waar later Beentjes zat, en daar een garage geplaatst. De heer Nieuwenkamp, de baas van de dienst, kwam daar te wonen. Later kwamen de gemeente werken aan de Medemblikkerweg van het Waterschap en ooit was de grond van Slabbekoorn die er een boomgaard had. In het boerderijtje ernaast kwam Rustenburg te wonen. Naast het reguliere werk gebeurde het ook dat er sneeuw geschoven moest worden. De fietspaden van Den-Oever richting Slootdorp hield Goike bij met een schuiver. Om een uur of 4/5 ’s morgens vroeg werd aan de deur gebeld door een medewerker die op zijn beurt weer door Wolters hoofd van de dienst opgebeld was met de mededeling dat er gestrooid moest worden. Later na wat over en weer kreeg Goike een eigen telefoon en hoefde de ander niet meer zijn bed uit om de boodschap door te geven. Er waren meer dingen die door Goike gedaan werd, Otto de Vries was beheerder van het hertenkamp in de Schepenwijk en had wel hooi en stro nodig voor de dieren. Goike had zo zijn adresjes bij verschillende boeren en zo hielp de een de ander. De tuinen van de Burgemeester en de secretaris werden ook onderhouden door de plantsoenendienst en heeft hij ’s morgens de machines heen gebracht en ‘s middags de troep weer opgehaald. Ook zorgde hij voor de bloembakken in de dorpen er waren er wel dertig. Hier had hij de vrijehand in. Zelfs op de brugleuning op de Terpweg in Wieringerwerf had hij bloembakken bevestigd, helemaal vastgeschroefd maar ze zijn uiteindelijk door vandalisme te water geraakt. Nu zijn er bijna geen bloembakken meer en dat is jammer. Hij reed twee keer in de week rond om ze water te geven zelfs bij het Lelypark toen er nog een vijver voor het gebouw was stonden prachtige bloembakken. Tussen door heeft hij nog wat cursussen gedaan onder andere voor mollenbestrijding. Hij hield de mollen in de gaten op het sportveld en op het kerkhof. Hij gebruikte toen fosforpillen deze stopte hij in de mollengangen stopte de gang weer dicht. Klemmen gebruikte hij niet tijdens zijn werk maar na zijn werk schnabbelde hij wat bij en zette klemmen op de Oostwaardhoeve en op Wieringen de Haukes. In zijn vrijetijd had hij een volkstuintje aan de Schelpenbolweg. Theo Bleeker gebruikte de beerput inhoud als mest op de tuin en zo bracht hij dat ook eens op Gooike zijn tuin en dan kwam Theo Janssens het omploegen. Dat ging zo.

Sportief

Goike was ook zeer sportief, hij heeft in 1956 de Elfstedentocht in Friesland geschaatst en volbracht! In 1963 moest het weer gebeuren maar halverwege werden ze van het ijs gehaald bij Hinderlopen omdat er een sneeuwstorm joeg over het IJsselmeer waar ze over moesten. Het was een barre tocht! Dat was erg jammer maar nog heeft hij contact met de groep schaatsers die toen van het ijs waren gehaald. Hij is altijd actief geweest op velerlei gebied. Hij heeft 40 jaar gevoetbald eerst 10 jaar in het 1ste en later 2de en 3de team. Hij heeft 2 jaar in het selectieteam van Noord-Hollands elftal gespeeld maar uiteindelijk niet in het elftal gekomen. Op uitnodiging van de KNVB werd er van alle verenigingen uit de Noordkop de beste spelers gekozen en mochten zij naar Amsterdam en hier werden dan beste elf uitgekozen voor het 4 bonden toernooi. Ger Bandringa en Ekelmans mochten ook mee. Hij heeft zelfs een bewijs ontvangen om Kievietseieren te mogen zoeken op t land van de boer Koedijk en Roel Mulder zij moesten toestemming geven doormiddel van een handtekening op het bewijs. Goike nam niet altijd de eieren mee maar heeft dit een keer op verzoek van mevrouw Busé gedaan zij vond het een delicatesse! Vroeger 1948 als knaapje was hij al 1ste bij een schaatswedstrijd in Munnekezijl. Samen met Theo Janssens heeft hij een fijne vriendschap opgebouwd, samen schaatsen op het IJsselmeer/ Medemblik en tochten door de polderen op zoek naar oude werktuigen uit vervlogen tijd. Het is een uitgegroeide hobby die Goike tot aan zijn ziek zijn heeft gedaan. Toen het oud papier in Slootdorp werd opgehaald zorgde Goike en Alie altijd dat er een kopje koffie voor de mannen klaarstond. Dit hebben ze jaren gedaan. Ooit hadden Goike en Alie een eerste prijs gewonnen van de middenstand een vliegreis. Deze hebben ze gebruikt om naar Goike zijn zus te gaan die al veertig jaar in Zwitserland woont.

De Vut

In 1998 is Goike in de Vut gegaan en heeft hij met Alie nog vele mooie reisjes gemaakt.