Verteld door: Ina Hoogenbosch-Glas
Periode: 1953-1963
Plaats: Wieringerwerf
Na de verhuizing kwam mijn vader dichter bij zijn grote ‘liefde’ te wonen n.l. de voetbalclub DWO.
Ik loop langs het ‘oude voetbalveld’ richting de winkelstraat. Ik passeer mijn geboortehuis Marijkestraat 14, op het hoekje. Elf jaar heb ik er gewoond en met veel plezier kijk ik hierop terug. Vader en moeder kwamen vanaf de Oosterterpweg naar deze nieuwe woning in 1953.
Gezinsuitbreiding dwong hen daartoe. In deze periode was mijn vader erg betrokken bij de voetbalclub. Nu zat hij eerste rang want het voetbalveld lag aan de overkant van de straat. Hij verkocht in een hokje naast de kleedruimtes koek en snoep aan de jeugd. Hij zorgde voor het water voor de thee en voor het opfrissen van de spelers. De zinken teiltjes, die gebruikt werden om de voeten te wassen, hebben nog lang dienst gedaan bij ons thuis voor de aardappels en bonen. En hij onderhield het terrein. Toen er in 1955 twee palen met verlichting door DWO werden aangeschaft, werd de stroom bij ons via lange snoeren afgetapt, zo konden de trainingen ook ’s avonds voortgang hebben. ’s Winters werden de palen en schijnwerpers bij ons achter bewaard. Het malle karretje om strepen te trekken werd in de schuur opgeslagen. Pa wás voetbal. Hij kwam in het bestuur terecht in 1955 en heeft er acht jaar in gezeten waarvan drie jaar als voorzitter. Wij gingen vaak met hem mee naar de overkant. Het hokje dat DWO gekregen had in 1952 van Cremers om als entree hokje te gebruiken, kregen wij, toen in 1961 de nieuwe accommodatie aan de Oom Keesweg door Burgemeester Omta geopend werd. Het hokje gebruikten wij weer om in te spelen. Later is het doorgeschoven naar de buren. Het was een geweldige periode, en als ik nu mijn jongens hoor, voetballen ze nog graag op het ‘oude voetbalveld’ en dat willen ze graag zo houden. Met een glimlach loop ik verder en geef een knipoog naar pa ‘boven’ mij.
Geschreven door: Ina Hoogenbosch-Glas