Toelichting bij gedicht van Ben Datema (1934)
Je eigen herinneringen zijn als het ware ook een soort objecten uit het verleden.
Aanraken kun je die niet, maar wel ‘zien’ door erover te spreken of te schrijven.
Soms
denkend
aan
het Wieringer meer
vaker
aan
de Wieringermeer
aan
weeën
en
geboortepijnen
van
het land
dat ontstond
uit de Zuiderzee
later ten tweeden male
herrijzen moest
uit
onvrijwillig woest
IJsselmeerwater.
Soms
vertoef ik
nog weleens
in dit land
van Klei, zavel
en zand
met tochten
zonder bochten
wegen daaraan
evenwijdig
gaande naar
de boerderijen
waarvan
de pannendaken
rood boven uitstaken
wegen die wijzen
en ook leiden
naar de dorpen en steden
legio in de regio
De geest
dwaalt af naar
paarden en varkens
naar
koeien en kippen
naar tarwe
gerst haver en
via hoprupsklaver
naar de prut
die de suikerbieten
op de weg
achterlieten
schoven en hokken
komen voorbij
en driepotige ruiters
een tweetal Duitsers
op de fiets
zeggen me niets
heel laat nog
de luide aandachttrekker
je weet wel: de….
Welnee kom op
jullie vergeet
ik niet
ouwe wiervissers
dijkwerkers
en steenzetters
van Wiron
net zo min
als de dienstbodes
en de knechten
bij de boeren
binnen en buiten
menige middenstander
bracht voedsel aan huis
en enkele ambtenaren
bedelden om uien
en als laatsten
wil ik nog melden
de pientere pioniers
van hier
allen helden.
Ben Datema(1934)