Wieringermeer, 31 mei 2025 Een serie over collaboratie in de Wieringermeer tijdens de Tweede Wereldoorlog. Artikelen verschijnen op onregelmatige basis. Jan de Roos over de broers Aris en Jan Saal Aris Saal werd in de jaren dertig pachter van een landbouwbedrijf in de Wieringermeer. In juli 1942 werd hij voor de NSB burgemeester van de polder. Hij trad op tegen de meistaking van 1943 en werkte actief mee aan de
Wieringermeer – 20 mei 2025 Door Anita Blijdorp Vanaf mei 2025 publiceren we op onregelmatige basis voorbeelden van collaboratie in de periode 1940-1945 in de Wieringermeer. De artikelen zijn geschreven op basis van grondig historisch onderzoek in archieven en via andere bronnen. Biografieën Telg uit oud Westfries geslacht Saal, landbouwer Aris Saal:een ‘foute’ burgemeester. Auteur: Jan de Roos Meer zonen Saal: Jan Saal: propagandist voor de ‘Nieuwe Tijd’. Auteur: Jan
GROET – Bij het opruimen van zijn ouderlijk huis vond Kees de Bakker in 2018 een fotoboekje met afbeeldingen van de onderwaterzetting. De Bakker sr., destijds eigenaar van een groenten- en fruitzaak in de Terpstraat te Wieringerwerf, had de foto’s in 1945 aangeschaft. ‘WIERINGERMEERRAMP 17 APRIL 1945’ stond op het omslag. 20.000 hectare met drie dorpen, 514 boerderijen en 7000 inwoners (inclusief onderduikers en logeerkinderen uit de stad – die
Aanleiding Toen de overheid besloot om in 2019 extra aandacht te besteden aan de holocaust ontstond het idee dat, mocht de gemeente Hollands Kroon hier aan mee willen doen, het Joods Werkdorp dè locatie zou zijn als plaats van aktie . Bovendien ligt er in de hele gemeente geen enkele Stolper- of herdenkingssteen; reden temeer om daar verandering in te brengen. Nu leeft het werkdorp nog in het collectieve
Wieringermeer – Op 1 augustus 2024 was het 83 jaar geleden dat het Joods Werkdorp Wieringermeer door de Duitse bezetter definitief werd gesloten. Kurt Salo Wiener, een van de 60 bewoners die tot het einde bleef, schreef in 1942 vijf brieven naar Willem en Beke Menninga – Rozema. De brieven kwamen onlangs tevoorschijn uit het archief van het Genootschap. De inhoud is hartverscheurend: “Ik ben hier (in Westerbork, red.) eergisteren
Catrinus Douma “Wie het boek over de oorlog ’ het brandoffer’ van Albrecht Goess leest ziet ergens staan: ‘Het is goed om te vergeten, want hoe kun je verder leven wanneer je niet te vergeten kunt. Maar af en toe moet er iemand zijn die gedenkt.’ Wij doen dat eens per jaar op 4 mei tijdens Dodenherdenking. En vanaf nu zal er elk jaar een naam, een mens genoemd op
Na een uitstel van twee jaar gaan wij verder met het plaatsen van de herdenkingspalen. Het programma op zaterdagmiddag 21 mei begint om 14.00 uur in de Cultuurschuur Wieringerwerf. Beste (oud)bewoner en geïnteresseerde(n), Aanstaande , 21 mei, zijn het twee herdenkingspalen op de Schelpenbolweg te Slootdorp. De eerste voor een Engels verkenningsvliegtuig van het type Mosquito code DZ316, naast de kruising Schelpenbolweg – Den Oeverseweg. En de tweede in
Anita Blijdorp Wieringermeer, 9 april 2022; bijgewerkt 2 april 2023; 15 oktober 2024; 20 augustus 2025. Het oorlogsmonument in Wieringerwerf is voorjaar 2022 gerestaureerd. Ook is een extra naam toegevoegd: Henri van Oosten. Deze Joodse inwoner van Middenmeer, een geboren en getogen Drent, moest in november 1942 op last van de Duitsers verhuizen naar Amsterdam. Een half jaar later ging hij op transport naar Sobibor. Het transport dat op 18
De film van de ceremonie van de laatste steenlegging voor namenmonument Werkdorpers op 6 oktober 2021. Op 6 oktober 2021 kon dan eindelijk de onthulling van het namenmonument voor 197 vermoorde Werkdorpers plaatsvinden. Het monument is in de buitenruimte en altijd vrij toegankelijk. De deuren van het gebouw, voor het bezichtigen van een kleine expositie, waren nog open van 8 t/m 10 oktober 2021, vrijdagmiddag, zaterdagmiddag en zondagmiddag van
“Ik was drie jaar toen mijn pleegouders mij een foto lieten zien. Dat zijn je vader en moeder, zeiden ze. Wat heeft ze een mooi, lief hoofd, zei ik. Het was 1946 en Leo Chlebowski, een broer van mijn moeder die in Israel woonde, wilde me laten overkomen zodat ik in de Joodse traditie en cultuur zou worden opgevoed. Mijn pleegouders wilden me echter niet laten gaan. De rechter moest