Nadat de Wieringermeer voor de tweede keer was drooggevallen kon de schade worden opgemaakt en het herstel beginnen. Verschillende gebouwen waren helaas niet meer te herstellen en moesten herbouwd worden. Dat was ook het geval met de RK-kerk in Middenmeer. Er was echter op dat moment geen geld beschikbaar voor nieuwbouw, dus moest worden uitgekeken naar een tijdelijke oplossing. De noodkerk Een leegstaande noodkapel uit Egmond-Binnen werd aangekocht voor het
Verteld door Marten Bonnema, substituut – Sinterklaas. Plaats: Wieringerwerf. Inleiding: Sinterklaas haalt herinneringen o,p aan zijn bezoeken aan de school en de middenstand. Op de zolderkamer van kapper De Koning in Slootdorp zaten we met zijn drieën klaar om geschminkt te worden. Wij drieën waren dominee Ras, een zekere De Bruin uit Middenmeer en ikzelf uit Wieringerwerf. Johannes de Graaf kwam binnen. Hij zou als Sinterklaas Slootdorp aandoen. Hij
Verteld door: Rien Deijkers, oud inwoner van Slootdorp. Periode: 1950 tot heden. Plaats: Slootdorp. Inleiding: Slootdorp heeft een gemeenschap met een sterk sociaal karakter, zelfs na de huidige ingrijpende renovatie; dit blijkt uit de volgende herinneringen. SLOOTDORP VOORUIT ! In Slootdorp heerst een goede gemeenschappelijke geest; dat is van oudsher gegroeid. Zo waren er op koninginnedagen optochten en dorpsspelen op het trapveldje. Zaklopen, kruiwagenrace, en een schiettent. Op de
Periode: 1965-1970 Verteld door: Petra Kuperus-Glas Plaats: Wieringerwerf Inleiding: Ik heb de koningin van dichtbij gezien! Onze Movavedo! Mijn buurmeisje zat bij de padvinderij, ze droeg een donkerblauwe rok met een lichtblauwe blouse. In de rok stak een donkerbruine riem met voorop een klaverblad. Over de blouse droeg ze een wit fluitenkoord. En op haar hoofd had ze een donkerblauwe pet met en soort insigne op de zijkant. Ook op
Periode: 1931-1932 Verteld door: Lenie Visser Plaats: Slootdorp Inleiding: Hoe een gemeenschap groeide op godsdienstig en maatschappelijk gebied. Als gastvrouw op zaterdagmiddag bij het “Genootschap” hoor je nog eens wat! Vooral als de gasten in de koffiekamer om de tafel zitten met de fotoboeken komen de herinneringen en de verhalen los, zoals het volgende bijvoorbeeld: Hoe school en kerk samengingen.In den beginne waren er nog geen twintig leerplichtige kinderen in
Vlak na de onderwaterzetting waren de burgemeester en de raad in Lutjekolhorn gevestigd. Een noodsituatie. Het was een klein gebouwtje waar men de bestuurlijke taken verrichtte. In die tijd was G.G. Loggers burgemeester van de Wieringermeer. Noodraadhuis te Lutje Kolhorn Ze trokken later in de nieuw gebouwde Gemeentewerf aan de Verbindingsweg te Wieringerwerf; een kantoor annex woonhuis verschafte de burgemeester en de raad de ruimte om hun werk te kunnen
De Wieringermeer heeft veel verenigingen. De grote kennen we allemaal wel, maar er zijn ook kleinere clubjes. Een daarvan is de Modelvliegclub Wieringermeer, gevestigd aan de Schelpenbolweg 42 te Slootdorp. Het begin van een hobby Als je vroegtijdig arbeidsongeschikt wordt ga je niet de hele dag thuis zitten. Dan ga je eens rondkijken en zo kwam ik op het land van Frans Juurlink, waar een demonstratie modelvliegen te zien was.
Begin jaren zestig van de vorige eeuw en nu. Toen – als vijftienjarige gedeporteerd vanuit de Achterhoek naar de Wieringermeer, Schelpenbolweg 14 – dacht ik dat alles er over een eeuw, laat staan een halve eeuw, nog precies zo zou uitzien. Wat kon er nou veranderen aan die kilometers lange, smalle, rechte weg, aan de boerderijen en boerderijtjes, aan het land daarachter. Aan de vlakte, aan de wind. De rentmeester
Paul de Graaf trok in 1990 als 18-jarige boerenzoon weg uit de Wieringermeer om te gaan studeren in Rotterdam. Inmiddels werkt hij alweer vele jaren als (landschaps-)architect. Samen met collega’s promoot hij de duurzame stad: dankzij Eetbaar Rotterdam zijn stedelingen zich weer bewust waar hun voedsel vandaan komt. Paul over zijn inspiratie: ‘Mijn jeugd in de Wieringermeer op de boerderij en mijn kennis van het boerenbestaan helpen enorm om verbindingen te
Mijn ouders, Andries Siemonsma en Marijke Siemonsma – de Vreeze, kwamen als een van de eerste inwoners naar de Wieringermeer. Ze vestigden zich in Slootdorp, eerst in de Kerkstraat en later op de Brink, nummer 43. Ze voelden zich al snel thuis en één met de andere gezinnen, ze waren immers op elkaar aangewezen. De mannen deden zwaar werk en de verdienste was geen vetpot, maar in die tijd was
