Periode: 1970- 2006
Verteld door: Henk de Groot
Plaats: Wieringerwerf
Als pas afgestudeerd onderwijzer en net uit dienst kon dhr. de Groot beginnen op de Landbouwhuishoudschool in Wieringerwerf.

Muurschildering naast de entree

dit is de titel

Ik heb in een periode tussen het behalen van mijn hoofdakte en de ‘verplichte’ diensttijd enige tijd aan de Middelbare Huishoudschool in Emmen gestaan. Ik was nog jong, 23 jaar, en de meisjes op deze school waren maar iets jonger, rond de twintig, dat was dus niet altijd even gemakkelijk. Het was een INAS opleiding voor o.a. de verpleging. Ze stonden er van te kijken dat zo’n jong ‘mannetje’ zoveel wist. Dat hebben ze wel gevoeld met hun ‘boeken’ examen. Ik heb zelf heel veel boeken gelezen en kon meteen merken of ze genoeg van de te lezen boeken af wisten of niet. Dat viel ze behoorlijk tegen. Toen moest ik in dienst, waar ik héél kort in heb gezeten maar was daardoor wel mijn baan kwijt. Dat was zo, aan het einde van een schooljaar werd je ontslagen om bij het begin weer aangenomen te worden. Dit ging niet voor mij op en ik ben toen naar een lagere school gegaan in Emmercompascuum. Het was er klein en de klas was bomvol. Ik moest eerst vragen of ‘meester’ er langs mocht om naar zijn plaats te gaan. Het was een achterstandsbuurt, het was geen werken. Ik ben nooit gemakkelijk geweest, ben Groninger, en kreeg zelfs ruzie met de inspecteur daar. Ik had mijn jasje uitgedaan omdat het zo warm was maar dat mocht niet. Ik heb toen een advertentie gevonden voor het beroepsonderwijs en dat werd een sollicitatie op een advertentie uit Wieringerwerf waarin ze een AVO leerkracht vroegen én het was een volledige baan. Ik was ondertussen getrouwd en een volledige baan trok natuurlijk. Ik werd opgeroepen voor een gesprek en ging in een Volkswagentje de Afsluitdijk over. Mijn vrouw zei halverwege ‘ik hoop toch niet dat we hier heen gaan’. We reden de kale polder in, dat was in 1970. We hebben nog even in het dorp rondgekeken en gingen naar de afgesproken plaats voor het sollicitatiegesprek. We stopten bij het Domeinkantoor en dachten dat dat het gemeentehuis was. Het bleek dat we daar in niet de enige waren, het ligt daar mooi centraal en straalde iets uit. Uiteindelijk bij de burgemeester terechtgekomen op het gemeentehuis. Daar zat ook mevr. Overzee de directrice. Na het gesprek ging ik weer weg en voordat ik onder aan de trap was in de hal werd ik weer teruggeroepen en kreeg te horen dat ik was aangenomen. Op mijn vraag of er ook een huis tot onze beschikking was werd er geantwoord ‘over 3 maanden komt er een huis tot uw beschikking’. Dit kon niet, wij kwamen uit Drenthe en hoe moet dat dan. We zijn weer teruggegaan en kregen later te horen dat we een huis toegewezen kregen en daar wonen we nog steeds. De baan die ik had gekregen bleek de eerste volledige baan te zijn voor een AVO’er hier in Wieringerwerf. Wij zijn nog wezen kijken waar we zouden komen te wonen. Het was de nieuwe wijk, de Planetenwijk. Daar lagen van die bouwplaten bij de ingang bij de Planetenlaan. Wij over de platen, die in de blubber lagen, naar de huizen die in aanbouw waren. Het eerste huis wat ons aangewezen werd was later klaar dan de huizen aan het begin van de straat. Door een ruil kregen we daar een huis en toen hebben we besloten om ons hier te vestigen. Het is best wel ingrijpend geweest, zeker voor mijn vrouw. Maar terug gaan, nee, dat niet meer. Ik ben Wieringermeerder, ik hou van de Wieringermeer in al zijn hoedanigheid, ik hou van de ruimte. Ik ben hier gekomen op de bonnefooi, gewoon domweg gesolliciteerd op een baan in een plaats waar ik nog nooit van gehoord had. En ik ben hier eigenlijk altijd gebleven.
Het complete verhaal, inclusief vervolg wordt afgedrukt in Kroniek nummer 47 – september 2007.

Geschreven door; Ina Hoogenbosch-Glas.