Reeds in 1914 was voorgesteld om de gehele Wieringermeerpolder met slechts een stoomgemaal te bemalen. Dit gemaal zou bij Medemblik geplaatst dienen te worden. De Zuiderzeeraad, een adviescollege, bepleitte niet alleen meerdere gemalen, zij toonde zich ook een sterk voorstander van elektrische bemaling. Het is een ontwerp van de Haagse architect D. Roosenburg die in 1928 de opdracht hiervoor had gekregen. Het is een elektrisch aangedreven gemaal. Men had in
Een dieselgemaal met twee verticale centrifugaalpompen bij Den Oever. In tijden van dieselschaarste kon de Lely het werk aan en mocht de stroom uitvallen, dan was de Leemans nog paraat. Het gemaal werd in de dijk gebouwd als een grote betonnen bak die tot de droogmaking van het Wieringermeer voor een groot deel in het water stak. Alleen de ingang, de ramen en het dak kwamen boven de waterspiegel. Het
Aan de westzijde van de Molenweg gesitueerde BOERDERIJ uit 1935 van het in de Wieringermeerpolder toegepaste standaardtype M, waarbij woning en schuur een geïntegreerde, L-vormige eenheid vormen. De ruim teruggerooide boerderij staat met de noklijn van de schuur haaks op de weg. De aan de voorzijde gesitueerde woning staat evenwijdig aan de weg. De boerderij maakt deel uit van een reeks boerderijen van dit type aan weerszijden van de Molenweg.
De Wieringermeerpolder heeft diverse gebouwen met een monumentale status. Samen geven zij een goed tijdsbeeld van de wording en opbouw van de Wieringermeer sinds de drooglegging in 1930. De (rijks)monumenten tonen het ’typische’ Wieringermeerbeeld: gemalen, kantoorgebouwen, boerderijen en kerken. Elk gebouw heeft een korte beschrijving en foto ter herkenning. Ze staan op dit kaartje vermeld. Nb. Het kaartje is gebruikt tijdens Monumentendag 2013, maar ook nu nog goed te volgen.
Vlak na de onderwaterzetting waren de burgemeester en de raad in Lutjekolhorn gevestigd. Een noodsituatie. Het was een klein gebouwtje waar men de bestuurlijke taken verrichtte. In die tijd was G.G. Loggers burgemeester van de Wieringermeer. Noodraadhuis te Lutje Kolhorn Ze trokken later in de nieuw gebouwde Gemeentewerf aan de Verbindingsweg te Wieringerwerf; een kantoor annex woonhuis verschafte de burgemeester en de raad de ruimte om hun werk te kunnen