Binnen het Historisch Genootschap hebben twee leden het initiatief genomen om op het terrein van het Joodse Werkdorp 197 gedenkstenen te leggen ter nagedachtenis aan die jongens en meisjes die na de ontruiming van het dorp in 1941, in de jaren die daarop volgen, vermoord zijn door de Nazi’s. Dit in navolging van de stenen die her en der in Nederlandse steden en dorpen gelegd worden. De zogenaamde spontane uitbarsting
Over het korte leven van Max Rack Max Rack kwam als 13-jarige naar Nederland. Zijn lotgevallen nadien, zijn een illustratie van wat veel meer Duits Joodse kinderen overkwam. Van Duisberg naar Nederland Max is op 18 mei 1925 geboren in Duisburg. Hij was enig kind. Wat zijn vader Leo en moeder Maria deden voor de kost is niet bekend. Wel dat ze in 1938 in grote problemen verkeerden. De Duitse
Gert Laske herinnert zich alles alsof het gisteren gebeurde. De wijde polder van de Wieringermeer die zich deze ochtend baadt in de prille voorjaarszon, op de akkers is iedereen aan het werk. Plotseling wordt de stilte verstoord door motorgeluid. Laske zelf is bezig bij de Wieringerwaard-brug als hij zeven blauw geschilderde bussen ziet naderen die vooraf worden gegaan door een luxe personenauto. De stoet houdt halt. Wat later giert de
Aan het eind van de jaren dertig woonde er een jonge joodse jongen in Amsterdam die maar één ideaal had: emigreren naar Palestina om mee te helpen aan de stichting van een joods thuisland. We hadden nooit van zijn bestaan geweten, ware het niet dat zijn dochter zich in 2011 meldde bij een voor haar onbekende boer aan de Koggenrandweg en via via het balletje voor de Kroniek ging rollen.
Door Mark Hakvoort – markhakvoort14@gmail.com Een ingekorte versie van dit artikel verscheen in De Kroniek, nr.82, jrg. 2019/1. Op 21 april 1943 stortte midden in de nacht een brandend vliegtuig neer naast de IJsselmeerdijk, zo’n vijfhonderd meter bezuiden de Schervenweg. Duitse militairen waren snel ter plaatse. Van de bemanning geen spoor. Hun lot bleef lang onduidelijk. Pas recent kon een reconstructie gemaakt worden van het noodlot dat piloot William
Zijn naam staat op het oorlogsmonument in Wieringerwerf: Catrinus Douma. Tijdens WO2 is hij een van de leidende figuren van het georganiseerde verzet in de Wieringermeer. Het illegale werk wordt hem fataal. Op 31 januari 1945 wordt Catrinus in Middenmeer op de graanbeurs gearresteerd en naar Amsterdam overgebracht. Negen dagen later, op 9 februari, wordt hij in Zaandam, met nog negen andere gevangenen, als represaillemaatregel gefusilleerd. Hij werd 27 jaar.
Mevr. Klazien Brouwers – Stange (roepnaam Sientje) is geboren op 19 – 9 -1919 te Dinteloord (Noord-Brabant). Zij is in 1932 op 11-jarige leeftijd met haar ouders vanuit Dinteloord naar de Wieringermeer gekomen, samen met nog een oudere en een jongere broer. Het gezin Stange ging wonen aan de Havenstraat te Middenmeer. Daar stonden in die tijd slechts 11 huizen. Haar vader werkte bij de Cultuur Maatschappij. Sien ging
Dit is een verhaal over familie Verberne uit Den Helder die tijdens het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog in de Wieringermeer toevlucht zocht. Een verhaal in 5 delen, geschreven door B.E.N. Verberne, 1987 © Eventuele reacties, via e-mail: verberne534@gmail.com De bevolking van Den Helder waar ik in 1936 geboren ben en waar ik in 1944 woonde, was in dat jaar al
Geschreven door B.E.N. Verberne. Reacties naar: verberne534@gmail.com De familie Branderhorst, deel 2 van 5 De boerderij werd bewoond door de familie Branderhorst, een gezin met 12 kinderen waar de boerin in en om huis met een stuurs gezicht de dienst uitmaakte, daarin bijgestaan door haar oudste 3 dochters. De oude Branderhorst was volgens het verhaal dat ik meegekregen heb een gesjeesde rechtenstudent. Ik kan dat niet verifiëren, maar hij kon
Geschreven door B.E.N. Verberne. Reacties naar: verberne534@gmail.com De laatste Oorlogswinter, deel 3 van 5 Mijn moeder en drie van haar kinderen brachten hun dagen in de koeienstal door, vader was in de kost in Schagen waar de administratie van de gemeente Den Helder (de Centrale Boekhouding) was ondergebracht. Wat er daar nog te boekhouden en te administreren viel, heb ik nooit bij hem nagevraagd, maar het kan niet veel zijn